İlahiler

BİN DOKUZ YÜZ DOKSAN DOKUZ

Bin dokuz yüz doksan dokuz
Ay Ağustos on yedi
Saat üçü çeyrek geçe
Tehheccüt vakti idi

Yedi kuvvetiyle Rabbim
Marmarayı salladı
Bunca insan helâk oldu
Bunca insan ağladı

Gölcük İzmit ve Sakarya
Düzce payını aldı
Adeta kıyamet koptu
Her taraf viran kaldı

Evler hanlar çöküp göçtü
Sağlam bina kalmadı
Haktan gafil olan kullar
Fay hattına bağladı

Rabbim her tecellisine
Elbet bir sebep kıldı
Ona arif olan kullar
Kader olduğun bildi

Ahu enin göğe direk
Oldu yer gök inledi
Kurunun yanında yaş ta
Yandı kurtulamadı

Kimi yetim kimi öksüz
Kimisi de dul kaldı
Kimi yasta kimi hasta
Kimi evlatsız kaldı

Kimi aşsız kimi işsiz
Kimisi güçsüz kaldı
Kimi elsiz kimi dilsiz
Kimisi malsız kaldı

Bu Rabbimin uyarısı
Aklı olan anladı
Âkıl olmayan gafiller
Yazık yandı da yandı

Ahmed diyor ki ey Rabbim
Kulların aciz kaldı
Merhametin nihayetsiz
Yüce şanına kaldı

1999